soloaid

Ποιος είμαι: Δεν το ξέρω. Δεν ψάχνω μέσα στην ανάγκη, στο κενό, μα σ' έναν πόθο που όλο μεγαλώνει. Το κενό ψάχνει για οποιαδήποτε φωνή για να γεμίσει, για οποιαδήποτε μορφή να διώξει το σκοτάδι. Το κενό μας φέρνει πλήθη και σκιές που αναπληρώνονται εύκολα. Η ολοκλήρωση μας φέρνει έναν φίλο, μοναδικό, α-ναν-τι-κα-τά-στα-το. Δεν είμαι τόσο άδειος όσο πριν. Έχω τη θάλασσα, τον άνεμο, τη μουσική και τα βιβλία, τη δύναμη και τις χαρές του μέσα, και τη νύχτα. Δεν είναι ανάγκη η φιλία πια, αλλά πανηγύρι. Δεν είναι ιεροτελεστία, αλλά πραγματικότητα. Δεν είναι απαίτηση, αλλά προτίμηση. Η φιλία είναι εσύ κι εγώ -και ονειρεύομαι πολύ. Θα είμαστε φίλοι; Πέρα από ανάγκη. Ποιος είμαι; Δεν το ξέρω. Ποιος είσαι; Θέλω να μάθω. Δεν είπαμε τα κάλαντα μαζί, δεν πήγαμε στο ίδιο το σχολείο. Δεν είμαστε από την ίδια πόλη, τον ίδιο Θεό, ούτε καν τον ίδιο κόσμο. Δεν υπάρχει ρόλος για να παίξουμε, ασφάλεια να προσφέρουμε, δέσμευση να κάνουμε. Δεν περιμένω απάντηση καμιά έξω απ' την παρουσία σου, τα μάτια σου, εσένα. Η φιλία είναι λεύτερη, κυλάει, είναι σπάνια. Δεν θέλει ερεθισμούς, είναι ερεθισμός η ίδια. Εμπιστεύεται, καταλαβαίνει, αναπτύσσεται, εξερευνά, χαμογελάει και κλαίει. Δεν κρεμιέται ούτε εξουθενώνει, δεν περιμένει ούτε απαιτεί. Είναι - και αυτό είναι αρκετό - και ονειρεύεται πολύ. Θα είμαστε φίλοι;